بررسی امکان جانشینی روش تجاری مینی‌تیوبر با روش هیدروپونیک باز در تولید سیب‌زمینی

تولید حجم زیاد غده‌چۀ (مینی‌تیوبر) سیب‌زمینی(Solanum tuberosum L.)  در زمان کوتاه، نیازمند وجود شرایط محیطی کنترل‌شده همانند گلخانه‌ها است؛ تا از نابودی و آسیب غده‌های بذری جلوگیری شود. هدف از این پژوهش معرفی روشی جدید در تولید غده‌چۀ سیب‌زمینی با هزینۀ کمتر و ضریب تکثیر بالاتر بود. بنابراین برای ارزیابی کارایی روش‌های کشت از نظر میزان تولید غده‌چه، این روش‌ها در کرتی تقسیم‌شده با طرح پایه بلوک‌های تصادفی، برای 4 مرتبه تکرار و بررسی شد. در این آزمایش روش‌های کشت (کشت در ماسه و کشت در پیت‌ماس) به‌عنوان کرت اصلی و گونه‌ها (آگریا و سانته) به‌عنوان کرت فرعی درنظر گرفته شدند. براساس نتایج درصد استقرار گیاهچه‌ها در روش هیدروپونیک (کشت در ماسه) به‌طور معنا‌داری بالاتر از روش تجاری موجود (کشت در پیت‌‌‌ماس) بود. در روش هیدروپونیک ماسهـپرلیت، تعداد غده‌چۀ تولید‌شده در واحد سطح و در هر گیاه به‌ترتیب 70 و 44 درصد افزایش داشت و وزن مخصوص غده‌چه‌ها کاهش یافت. در هر 3 اندازۀ آزمایشی میزان جوانه‌زنی غده‌چه‌ها، نیتروژن کل و درصد پروتئین خام غده‌چه‌های برداشت‌شده متأثر از روش‌های کشت و گونه‌ها بررسی شد. بنابراین روش کشت در ماسه به‌دلیل پایین‌تربودن هزینۀ اولیۀ بستر کشت و بالاتربودن ضریب تکثیر، روشی ارزان و کارآمد برای تولید غده‌چۀ سیب‌زمینی معرفی شد.